xoves, 21 de febreiro de 2019

Antón Fraguas. Biografía

Antón Fraguas Fraguas, nado en Insuela, en Loureiro (Cotobade), o 28 de decembro de 1905 e falecido en Santiago de Compostela o 5 de novembro de 1999, destacado historiador e antropólogo galeguista, foi escollido polo pleno da Real Academia Galega como o persoeiro homenaxeado no Día das Letras Galegas do vindeiro ano 2019.

Fraguas estudou o bacharelato en Pontevedra, onde foi alumno de Castelao e Antón Losada Diéguez, e a carreira de Filosofía e Letras en Santiago de Compostela, onde se licenciou en 1928. Xa en 1923, con 18 anos, fundou en Pontevedra a Sociedade da Lingua, co obxectivo de loitar na defensa do galego e publicar un dicionario, que nunca saíu á luz. Cando foi a Santiago ingresou nas Irmandades da Fala e comezou a colaborar co Seminario de Estudos Galegos, no que foi admitido como membro en 1928, nas seccións de Xeografía e de Etnografía e Folclore. Dentro do Seminario iniciou o estudo da xeografía histórica de Galicia, dedicándose especialmente ás rías Baixas e ás terras de Cotobade. Como etnógrafo, comezou co estudo dos costumes ó redor do Entroido.

Foi profesor do instituto da Estrada desde 1933 ata o comezo da guerra civil. En xullo de 1936 apareceu La Voz de Cotobad baixo a súa dirección. Tralo golpe de estado de 1936 sufriu represión polas súas actitudes galeguistas, sendo depurado do seu posto de traballo. Tras ser detido, ademais, foi obrigado a borrar con sosa cáustica as pintadas a prol do Estatuto de Autonomía. Tivo que traballar no ensino privado até que en 1950 puido recuperar a cátedra do instituto e poder doutorarse, o que fixo na Universidade de Madrid cunha tese sobre o colexio de Fonseca. Posteriormente foi profesor en Lugo e Santiago, ata a súa xubilación en 1975.Fraguas foi un dos protagonistas da transformación do Seminario de Estudos Galegos, desmantelado polo réxime de Francisco Franco, no Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento, no que foi bibliotecario, secretario e director da sección de Etnografía e Folclore, publicando as súas investigacións na revista editada polo Instituto, Cuadernos de Estudios Gallegos.O 19 de abril de 1951 foi nomeado membro numerario da Real Academia Galega, na que ingresou o 8 de maio, ocupando a cadeira que deixara Castelao. Foi presentado por Salustiano Portela Pazos, Ramón Otero Pedrayo e Luís Iglesias Iglesias, e o seu discurso de ingreso, Roseiras e paxariños nas cantigas dun serán (Coplas que se cantaban nas ruadas de Loureiro de Cotobade), foi contestado por Ramón Otero Pedrayo.

En 1963 foi nomeado director do Museo Municipal de Santiago, instalado no convento de San Domingos de Bonaval, que en 1975 pasou a ser denominado Museo do Pobo Galego. Xaquín Lorenzo era o Presidente da Fundación e, á morte deste en 1989, Fraguas ocupou os cargos de director e presidente. En 1994 dooulle ao Museo a súa biblioteca particular, composta por uns 20.000 volumes.

Outros cargos que desempeñou Fraguas ao longo da súa vida foron, entre outros, a coordinación da sección de Antropoloxía do Consello da Cultura Galega (1983), membro numerario da Real Academia Galega das Ciencias, a Real Academia da Historia, a Asociación de Arqueólogos de Portugal ou a Sociedade Portuguesa de Etnoloxía.Foi nomeado Pontevedrés do ano en 1973; concedéronlle o Pedrón de Ouro en 1984 e a Insignia de Ouro do Museo do Pobo Galego o mesmo ano; recibiu o Premio Trasalba en 1985, e a Medalla Castelao; Premio Otero Pedrayo en 1992, ano en que tamén foi nomeado Cronista Oficial de Galicia; Premio das Artes e das Letras de Galicia en 1995. En 1989 foi nomeado fillo adoptivo de Santiago de Compostela.

Trala súa morte, creouse a Fundación Antonio Fraguas no Museo do Pobo Galego, co obxecto de “proxectar, conservar e dinamizar o patrimonio que Fraguas e toda a xeración por el representada crearon e rescataron para a conservación futura da memoria de Galicia”. Así mesmo, a Deputación Provincial da Coruña convocou na súa memoria o Certame de Artesanía Antonio Fraguas Fraguas.

Leva o seu nome o IES Antón Fraguas de Santiago de Compostela, así como rúas en varias cidades e vilas.



Libraría Couceiro: A detective Peregrina e o insólito caso Antón Fraguas


ANTÓN FRAGUAS


O Día das Letras Galegas de 2019 estará dedicado a Antón Fraguas. Real Academia Galega

sábado, 12 de maio de 2018

ANAGNÓRISE - A BANDA DA LOBA


" Con esta canción queremos compartir con vós o noso mundo, a nosa procura vital destes últimos meses e tamén homenaxear a María Victoria Moreno (Letras Galegas 2018), que nos inspirou coa súa novela Anagnórise para despregar as ás, voar, e contruír este universo."

luns, 7 de maio de 2018

CONTOS PARA NENOS E NENAS





Na aldea de Vilaxeada vive a señora Minia Senín, unha entrañabel velliña que devece polos aloumiños e agarimo das persoas que viven ao seu carón.
A señora Minia está tan triste que non pode parar de chorar, mais axudada polo seu amigo o sol, a súa sorte vai mudar.













Este libro  reúne tres contos de animais escritos en verso e ilustrados por Manolo Uhía: “Xa non teño medo”, “Can branco, can negro” e “¿Un cachiño de bica?”. Xan vive nunha cidade e ten medo cando se vai deitar; grazas a unha chorumiña comprobará que no ceo sae a lúa e florece o sosego na terra escura. Nicolau é un canciño que foi recibido por todos con aloumiños e festas, mentres que Correcamiños naceu na beiravía da estrada; ambos os dous un bo día xuntaranse nun arrabalde perdido e unirán para sempre o seu destino. Iván coida a Nica, unha cadela ben xeitosa, á que moito lle gosta os cachiños de bica. 










A cadeliña Alma narra en versos fermosos a súa volta a casa na compaña dun pardal. 
Alma, unha cadeliña bonita regresa triste ao seu fogar porque os nenos non xogan con ela. Pérdese na noite e durme lonxe da casa. Ao mencer acorda soa e reemprende o camiño de volta, preguntándose se ao chegar onda a súa familia recibirá un tirón de orellas. 











Por culpa do fachendoso galo Don Pío, as galiñas e os paxariños son as únicas criaturas que non podem vivir en liberdade na aldea.
A envexa e ambición que sinte son tan grandes que o levarán á soidade máis absoluta.












A festa no faiado é un conto infantil escrito por María Victoria Moreno no que se nos conta a historia dunha boneca, Uxía, que foi abandonada no faiado cando a súa dona se fixo maior.













MAR ADIANTE

'Mar adiante': a primeira obra de María Victoria Moreno en galego revive 45 anos despois, tamén en internet.




A edición conmemorativa de Mar Adiante publicada polo CCG inclú o facsímile do propio libro e, canda ela, un estudo sobre a propia obra, pero tamén "unha peza moi singular". Nela atópase o conto Crarisca escrito a máquina, ilustrado tamén por María Victoria Moreno para facerlle un agasallo a Sara Alonso Pimentel. "Gardei este texto como un tesouro, moi poucas persoas sabían que existía", explica a editora. 


FUXAN OS VENTOS - LUAR DE PRATA



Fuxan os Ventos regresa. Co gallo do Día das Letras Galegas, o emblemático e histórico grupo de folk galego musica o poema Lúa de Prata, de María Victoria Moreno.


ANAGNÓRISE E GUEDELLAS DE SEDA E LIÑO




Patricia Carballal Miñán. Antiga alumna de María Victoria Moreno e hoxe docente de Didáctica da Lingua e a Literatura na Facultade de Ciencias da Educación da Universidade da Coruña escribe un precioso artículo que podes ler pinchando na imaxe do libro. 









Unha novela chea de contrates, na que a nobre delicadeza do ambiente pacego habitado polos seus protagonistas contrasta vivamente coa ruindade sempre ao axexo dalgúns personaxes que por alí roldan. Esta novela prescinde das convencións máis rutineiras da narrativa xuvenil e convídanos a compartir un mundo complexo, unhas veces radiante e outras veces noxento, que ten no amor a súa última e verdadeira xustificación.

LEONARDO E OS FONTANEIROS







Antón e o seu can Leonardo protagonizan unha historia para todas as idades. 
É unha narración que se publicou por primeira vez no ano 1986 e que desde entón se convertiu nun dos libros máis buscados por pequenos e grandes, pois aínda que foi escrito pensando en lectores de doce anos, ó final, como sucede con toda literatura de calidade, acabou sendo unha obra para todos.
Conta as historias que lle suceden a Antón e mais a Leonardo. O primeiro é un neno que se chama Antón Andrade Asorei e que cursa oitavo. O segundo, a pesar do nome, non é un rapaz, senón un can; polo tanto carece de apelidos. Ó longo do libro suceden moitas cousas, tanto a Antón como a Leonardo. Quen as conta é Antón. E sabe contalas moi ben.












Lecturas realizadas por Argalleir@s das letras co fin de lembrar a figura da autora.








O AMOR E AS PALABRAS

Pincha na imaxe do libro

SE BUSCAS ALGO DE INFORMACIÓN



Nestes enlaces tedes información sobre o día das Letras Galegas e @s homenaxead@s:


María Victoria Moreno no Álbum de Mulleres do Consello da Cultura


As Letras do 2018 para María Victoria Moreno, a profesora que viaxou cara ao galego


ALGO DE HISTORIA


HOMENAXEADOS




TELEXORNAL MARÍA VICTORIA MORENO


VÍDEO HOMENAXE A MARÍA VICTORIA MORENO